Nieuwe aanpak voor keuzes bij complexe puzzel beheer vitale infrastructuur
Vierjarig onderzoek leverde een nieuwe aanpak op basis van risicoanalyse en systeemkennis om vitale infrastructuur in de GWW-sector te beheren, zo blijkt tijdens het eindsymposium van ROBAMCI.
Dertig partijen uit de GWW-sector, waaronder Deltares, deelden hun kennis en actuele beheervraagstukken in het toegepaste onderzoeksprogramma ROBAMCI. Er werden veertien cases uitgewerkt om de balans te vinden tussen de kwaliteit, de kwetsbaarheid en de kosten van vitale infrastructuur. Dit resulteerde in een aanpak inclusief probabilistische software-tools. Met deze tools kan op systeemniveau de life cycle cost, life cycle risks en life cycle prestaties worden bepaald en in netto contante waarde en maatschappelijke risico’s worden uitgedrukt.
Rijkswaterstaat, waterschappen en gemeenten steken jaarlijks ongeveer 16 miljard euro in aanleg, beheer en onderhoud van de infrastructuur zoals wegen, dijken, kunstwerken, waterlopen, riolen, kabels en leidingen. Goed beheer van deze vitale infrastructuur is vaak een ingewikkelde puzzel. Steeds vaker worden aan deze assets hogere eisen gesteld door economische ontwikkelingen. Ze moeten blijven presteren ondanks klimaatverandering of bodemdaling. In de tussentijd gaan ze technisch achteruit. Daarom staan beleidmakers en assetmanagers voor de enorme vervangingsopgave van alle infrastructuur en kunstwerken die rond de jaren zestig van de vorige eeuw zijn aangelegd.
Van netwerk tot object
Objecten zitten meestal samen in een netwerk waarmee een maatschappelijke functie wordt vervuld. Zoals sluizen en stuwen waarmee een vaarweg wordt vrijgehouden ten behoeve van de scheepvaart. De ROBAMCI-aanpak kijkt vanuit deze samenhang naar de objecten en het netwerk; een systeembenadering. Mede afhankelijk van de onzekerheden van bijvoorbeeld degradatie, klimaatverandering en bodemdaling, genereert de nieuwe aanpak een optimale planning van ingrepen in een netwerk met zijn objecten. Alles is er op gericht om de functies die het netwerk moet vervullen, in stand te houden. Nu en in de toekomst.
Uit de cases blijkt dat door de schaal van het vraagstuk te vergroten -in ruimte, tijd, zoekrichtingen -nieuwe oplossingen binnen bereik komen. De schaal waarop prestaties, risico’s en kosten worden geoptimaliseerd moet daarom nadrukkelijk worden opgevat als een vrijheidsgraad in plaats van als een gegeven.