‘Duurzame kustbescherming door combinatie kwelders en dijken’
Volgens UT-promovendus Pim Willemsen kunnen natuurlijke kwelders traditionele kustbescherming ondersteunen en verduurzamen. De ecosystemen groeien mee met de stijgende zeespiegel en dempen zowel kleine als grote golven en verkleinen daarmee de impact op traditionele kustbescherming, zoals dijken en zeeweringen. Aanstaande vrijdag verdedigt hij zijn proefschrift over dit onderwerp.
70% van de megasteden (met meer dan 1,6 miljoen inwoners) wereldwijd bevinden zich in de kustzone. Met de verwachte zeespiegelstijging en het mogelijk vaker voorkomen van extreem weer is het daarom essentieel om deze gebieden goed te beschermen tegen de zee. Traditioneel gebeurt dit met dijken en zeeweringen, maar volgens Willemsen wordt deze verdediging duurzaam versterkt door een kwelder of schor ervoor. Volgens Willemsen maakt zo’n met planten begroeid gebied buiten de dijk de kustbescherming duurzaam.
Zowel natuurlijke als kunstmatig aangelegde kwelders dragen bij aan duurzame kustverdediging, omdat ze zich aanpassen aan de hoogte van de zeespiegel. Als de zeespiegel stijgt, drijft er ook meer zand en slib mee dat achterblijft op de kwelder, waardoor deze meegroeit. Daardoor dempen kwelders de golven ook als de zeespiegel omhoog gaat.
Voor zijn promotieonderzoek keek Willemsen naar de effectiviteit en voorspelbaarheid van golfdemping door kwelders over de gemiddelde levensduur (rond de vijftig jaar) van traditionele kustbescherming.
Om de breedte van de golfdempende kwelders vijftig jaar te kunnen voorspellen, ontwikkelde Willemsen een computermodel waarin hij de gemiddelde golfhoogte en de hoeveelheid beschikbaar sediment in het water kon variëren. De uitkomsten van zijn model kwamen goed overeen met wat hij observeerde door oude kaarten en foto’s van kwelders te bekijken, en golven te meten in echte kwelders. Het model verklaart wanneer de kwelderrand zich meer zeewaarts of juist meer landwaarts beweegt en hoe dat de golfdempende capaciteit van de kwelder beïnvloedt.